تبادل
لینک هوشمند
ورزش کشتی در تکاب و خاطرات من
شهر من شهر تکاب این مرز و بوم آشنا
سالها است جان گرفته کشتی اندر شهر ما
پهلوانی باید اندر ورزش کشتی جوان همچو تختی بایدت نامت نشیند . بر دلان.
باب رضوان را گشودی ای امیر گشته ای بر دام پر دردان اسیر
چشم بر در کی نشان یابی از او از پدر دوری و دل غمگین او
پشت ابر تیره گیها مانده او همچون قمر تا کی آید ناز نازان پدر از این سفر
این ورزش جایگاه اول در بین دوستداران به ورزش را داشت . وقتی خردسالی بیش نبودم پدر مرحومم دست مرا
میگرفت وبا خود به باشگاه کشتی می برد از ورزشکاران و دوستداران ورزش بالاخص کشتی بود .مفقودالاثر محمد
حسن رضوانی خود که یکی از مسئولین گروههای جوانان هلال احمر و مسئول گروه پیش آهنگی شهرستان تکاب
بود ودر نمایشنامه های فراوان اجرای هنر میکرد با اساتید نصرت الله نقدی و دیگر پیشکسوتان ورزشی و هنری و
از افراد خیر و مجریان برنامه های ورزشی و فرهنگی در آموزش و پرورش منطقه بود. همیشه نسبت به پیشکسوتان ورزشی و ورزش در این شهر احترام خاصی قائل بود. و یک پای تماشا و اجرای مسابقات و گروههای هنری پیش آهنگی شهرستان تکاب بود.
وتا آنجا که یادم میاید پدرم دست مرا گرفت و به استاد ابراهیم شاداب از اساتید ورزشی و بنیانگذاران کشتی در تکاب نهاد امیر پسری تپل و مپل و با اندامی گوشت آلود و این شد شروع کار من با تشک کشتی البته این را یادم نرفته عرض بدارم که بعد از استاد گرانقدر ابراهیم شاداب. نمی توان از زحمات پسر عمویم بهرام رضوانی که خود از نخبگان کشتی آذر بایجان غربی شد به این سادگی گذشت . و بعدها نظارت استاد مجتبی صدیق افشار، و نبی اله
شاداب و سلیم بنی اردلان و استاد پرویز ساعتی که هم در عرصه علم و هنر دستی در آستین داشت یاد نکرد.
پسر عموی بزرگ محمد رضا رضوانی که سالیان سال در وزن 48 کیلو حریفی در عرصه استان نداشت.
غرض از این نوشته میخواست بنویسم که چرا پیشکسوتان ورزشی و اساتید گذشته را به این زودی فراموش میکنیم آیا این دلیل میشود که من امیر رضوانی که روزگاری شاگردی این عزیزان را داشتم و همه استاد علم و ورزش و ادب و اخلاق بنده بودند را فراموش کنم حتی آن کسی که روی تشک کشتی به من آموخنت که یک گام بردارم را به فراموشی بسپارم به این راحتی البته خیلی نباید غره شد وچون انسان در مسیر جوانی چون کوه است وغرور جوانی آدمی را پادشاه دوران میکند و اما وقتی انسان پا به سن گذاشت بداند چون کاه خواهد شد نه در جسم توان دارد و نه روح نای تحمل . پس احترام به پیشکسوت همانند عبادت به درگاه خداوند است . البته در این میان من کسی نشده ام اما اگر در پیشرفت تحصیلی و ورزشی و علمی مقامی بدست آورده ام آن را مدیون پیشکسوتان ورزش تکاب هستم که خود روزگاری یلان آذربایجان بودند دوستان ورزشکاران تازه به دوران رسیده این را بدانید که نه نیروی جوانی و نه اندیشه آنی و نه جاه ومقام برایتان جاودان خواهد ماند . ونه این روزها همه چون تند باددر مسیر طوفانی زندگی از بین خواهد رفت .و تنها خاطرات خوش و پهلوان بودن و احترام نهادن به ارزشها و خصائص پهلوانی به جای خواهد ماند مگر نبودند در ورزش ایران یلان وپهلوانانی دیگر همچون مرحوم تختی پس کجایند و چرا تنها یاد و نام مرحوم تختی در دل مردان وزنان و حتی الان نوجوانان و جوانان زنده وجاوید مانده است من در اینجا لازم است از دیگر کشتی گیران و پهلوانان منطقه که در آرشیو ذهنی خودم طبقه بندی شده و کشتی های آنان را از نزدیک نظاره گر بوده ام وشاهد پهلوانی و قهرمانی آنان بودم . ذکرنمایم.
استاد کشتی شهرمان شاعر و اهل قلم مرحوم نصرت اله نقدی یار دیرینه پدرم که بنیان کشتی نوین را در تکاب نهاد و سالها در
خدمت شهر و ورزش و خدمات ارزنده ایشان به ورزش بوده ایم نامش جاوید باد.
1-مرحوم پهلوان کشور یدالله تائی
2-شهید پرچمی
3- شهید مجید شمسی
4-شهید عطا الله ملکیان
5-شهید مجید یاری
6-شهید فرج قاسملو
7- شهید رستمی اغولبیک
8- مفقودالاثر جنگ عرب بدخشی
9-شهید حمدی
و مرحو م باقر قاسملو
و بهرام اقیانوسی
و مرحوم محمد نقدی
مرحوم حمید بهرامیان
مرحوم محمد نقدی
مرحوم حسین کثیری
واز عزیزان در قید حیات میتوان
1- بهروز درویش نژاد
2-سلطانعلی عباس زاده
3- محسن صمدیان
4-محسن شاداب
5-تقی فیضی
6- فتحعلی بدخشی
7- بهرام جهانگیری
8- اسکندر کثیری
9-عزیزاله نویدی
10- مجتبی افشارچی
11-اسماعیل عشقی
12-عبدالله بهشتی
13- بهروز جهانگیری
14 همایون هاشمی
و از دوستان وکشتی گیران دوره های بعدی و جوانتر نسبت به نسل قدیم
1- بهروز محبوبی
2-حمید بنی اردلان
3-بهرام نیک پور
4-شهرام نیک پور
5-رضا بهرامی
6- جهانبخش رشیدی
7-رضا کاکائی
8-ابولفضل بدخشی
9- رامیز بدخشی
10- امیر شاکر
11- نوبخت انصاری
12- منصور همتی
13- آرش رضوانی
14-علی صدیق افشار
15- ایرج صدیق افشار
16- گودرز عشقی
17-حسن رضویان
18- عبدالله رضویان
حالیه هدف از نگاشتن این مطلب این نیست که خود را مورد تفقد پیشکسوتان قرار دهم نه! بلکه بتوانیم گوشه هایی از زحمات و کسوت این عزیزان را به جوانان تازه بدوران رسیده گوشزد بنماییم و بدانند. انسان چون گوشت و استخوانی بیش نیست . و دنیا ارزش این را ندارد که بزرگترهایمان را کوچک کنیم و به چند روز داشتن میز و صندلی غره شویم. وبرای مال و دنیا پیشکسوتان را فراموش کنیم . اصل بر این است هر که مربی و بزرگ را فراموش کند روزی این بلا در نظام طبیعت زندگی به سر او خواهد آمد.( با هر دست بدهی با همان دست خواهی گرفت).
پس بیائید.
در ایام ماه محرم یادی از بزرگان شهرمان پیشکسوتان ورزشمان و ریش سفیدان که تعمات این مرز و بوم هستند را تنها نگذاریم و دستشان را گرفته به هیئت های مذهبی ببریم و یا اگر در کنارمان نیستند دعایشان بکنیم.
آری دوستان و عزیزان در این گذر زمان که هر روز و هر سال از بین ما دوستانمان و آشنایانمان میروند و در پیشمان نیستند.
با نیت امام حسین (ع) یادی کرده و ذکر خدا رو با صلوات بر روح شهیدان و اموات بزرگانمان را هم یادی کرده باشیم.
پس یک یا علی گوئیم و نگذاریم دلهایمان کینه و کدورت رو درون خود انباشت کرده و روزنه امید رو از هم گرفته باشیم.
امید به خدا و شفاعت ائمه و اطهار یار و یاورتان باد.
(سلیمان گر شوی آخر نصیب مور می گردی)
با عرض معذرت اگر نامی از دیگر پیشکسوتان و دوستان کشتی از قلم افتاده مرا عفو بنمائید.
نظرات شما عزیزان: